PORADNIK DLA RODZICÓW

„Moje dziecko wymaga pomocy w szkole”

Celem niniejszego poradnika jest przekazanie Rodzicom informacji, w jaki sposób mogą włączyć się w udzielanie dziecku wsparcia w  szkole.

 Co to jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna?

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia. Oznacza to, że rodzic wspólnie z nauczycielami i specjalistami będzie obserwował, w jaki sposób dziecko funkcjonuje w szkole i w domu.

Po dokonaniu takiego rozpoznania przyjdzie czas na zastanowienie się, czego dziecko potrzebuje(jakiego wsparcia i dostosowań), aby mogło lepiej radzić sobie w rzeczywistości szkolnej, lepiej wykorzystywać swój potencjał, lepiej przygotować się do dorosłego życia.

Kiedy Państwa dziecko może otrzymać pomoc psychologiczno-pedagogiczną?

Państwa dziecko może otrzymać pomoc, jeśli:

• jest szczególnie uzdolnione;
• jest dzieckiem z niepełnosprawnością (słabo słyszące, niesłyszące, słabo widzące, niewidome, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z upośledzeniem w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, z niepełnosprawnościami sprzężonymi);
• ma orzeczenie z uwagi na zagrożenie niedostosowaniem społecznym lub niedostosowanie społeczne;
• jest przewlekle chore;
• ma trudności adaptacyjne w szkole, związane np. z wcześniejszym kształceniem za granicą lub wychowywaniem się w innej kulturze;
• jest z grupy ryzyka dysleksji lub stwierdzono u niego dysleksję rozwojową;
• jest uczniem mającym potwierdzone diagnozą trudności matematyczne;
• ma zaburzenia komunikacji językowej (np. problem z artykulacją niektórych głosek, zaburzenia płynności, tempa mowy, problem w tworzeniu dłuższych wypowiedzi);
• znalazło się w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej;
• dotykają go niepowodzenia edukacyjne;
• pojawiły się trudności środowiskowe, związane z sytuacją bytową, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami społecznymi itp.;
• ma orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania i jest w sytuacji wymagającej dodatkowego wsparcia;
• ma innego rodzaju trudności wpływające na jego funkcjonowanie w szkole i nauczyciele zdecydują, że należy mu pomóc – wtedy żaden dokument nie jest potrzebny.

Dla każdego z takich dzieci dyrektor szkoły powołał zespół, w którego pracach mają prawo uczestniczyć rodzice danego ucznia. Rodzic bierze udział w posiedzeniach zespołu jako jego pełnoprawny członek. 

Z czyjej inicjatywy może być udzielana pomoc?

Pomoc może być udzielana z inicjatywy:

1) ucznia (który ukończył 13 lat);

2) rodziców ucznia;

3) nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzącego zajęcia
z uczniem;

4) poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej;

5) asystenta edukacji romskiej;

6) pomocy nauczyciela.

Rodzic ma tu, jak widać, do odegrania bardzo ważną rolę. Jest bowiem wymieniony wśród osób upoważnionych do inicjowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Oznacza to, że jeśli rodzic zauważy jakieś ważne potrzeby swojego dziecka, może zgłosić to nauczycielowi, wychowawcy, specjaliście prowadzącemu z jego dzieckiem zajęcia (np. psychologowi, pedagogowi czy logopedzie) lub dyrektorowi. Zgłoszenie należy składać na specjalnym wniosku o objęcie pomocą psychologiczno-pedagogiczną. (wniosek jest do pobrania w sekretariacie szkoły oraz u pedagoga i psychologa szkolnego)

Rodzicu, jeśli chcesz, aby Twoje dziecko miało zorganizowaną właściwą pomoc:

• ważne jest, abyś jak najszybciej dostarczył do szkoły orzeczenie i/lub opinię poradni  psychologiczno-pedagogicznej – to pomoże w planowaniu pomocy i usprawni jej organizację;
• obserwuj uważnie swoje dziecko: jakie ma uzdolnienia, jak sobie radzi z nauką, jakie ma relacje z rówieśnikami i dorosłymi; rozmawiaj o tym z nauczycielami, wychowawcami
  i specjalistami – to umożliwi zorganizowanie adekwatnej do potrzeb pomocy.

Twoje dziecko potrzebuje wsparcia, a nie ma ani opinii, ani orzeczenia

Można w tym miejscu zadać pytanie i wielu z Was, Rodzice, zapewne to uczyni, co robić w sytuacji, kiedy dziecko nie ma ani orzeczenia, ani opinii, a potrzebuje wsparcia? Czy konieczne jest posiadanie jakiegoś dokumentu potwierdzającego szczególną potrzebę (zdolności, trudność) dziecka, by w szkole uruchomione zostały działania pomocowe? Otóż nie. Jeśli Twoje dziecko, np.:

• przeżywa niepowodzenia edukacyjne,
• znalazło się w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej,
• ma trudności adaptacyjne w szkole,
• jest w grupie ryzyka dysleksji,
• cierpi na chorobę przewlekłą,
• dotykają je trudności środowiskowe, związane z sytuacją bytową, spędzaniem czasu wolnego, kontaktami społecznymi,
• ma innego rodzaju trudności wpływające na jego funkcjonowanie w szkole,

potrzebuje więc pomocy lub innego traktowania przez szkołę (ma jakieś specjalne potrze­by edukacyjne). Ważne jest, byś taką informację jak najszybciej przekazał nauczycielowi, szkolnemu pedagogowi, psychologowi, którzy poinformują dyrektora. Nauczyciele, wychowawcy i specjaliści są zobowiązani do przekazywania takich informacji dyrektorowi bezpośrednio po ich otrzymaniu. Niezwłocznie po uzyskaniu informacji dyrektor powoła dla Twojego dziecka zespół, w skład którego wejdą nauczyciele i, ewentualnie, specjaliści pracujący z nim. Pamiętaj, Rodzicu, że jesteś pełnoprawnym członkiem zespołu i możesz uczestniczyć w jego spotkaniach. Twoja obecność jest bardzo ważna w sytuacji, kiedy to Ty inicjujesz proces uruchamiania dla dziecka pomocy. Ty bowiem wiesz:

• na czym polega trudność dziecka,
• jak się przejawia,
• w jaki sposób utrudnia dziecku funkcjonowanie w szkole,
• jakie ewentualnie widzisz sposoby pomocy dziecku.

Informacje te są niezbędne, by wspólnie z nauczycielami i szkolnymi specjalistami przeana­lizować sytuację dziecka, zastanowić się, co może pomóc mu lepiej czuć się i funkcjonować w szkole oraz sprostać szkolnym wymaganiom.